Legendy o duchach: Co mówi polski folklor?

Biała dama z Kórnika – legenda, która nie chce zniknąć

Legendy o duchach są integralną częścią polskiego folkloru, a opowieść o Białej Damie z Kórnika to jedna z najbardziej intrygujących i tajemniczych historii. Zamek w Kórniku, położony w Wielkopolsce, skrywa nie tylko fascynującą architekturę, ale także ducha przeszłości, który wciąż budzi strach i ciekawość. Historia tej niezwykłej postaci, będącej duchowym symbolem zamku, nie tylko przyciąga turystów, ale również odgrywa ważną rolę w polskich tradycjach ludowych. Oto, jak wygląda legenda, która nie chce zniknąć.

Teofila Działyńska – historia Białej Damy

Wszystko zaczyna się od postaci Teofili Działyńskiej, która była właścicielką zamku w Kórniku w XVIII wieku. Kobieta była dobrze wykształcona i znała się na gospodarowaniu, ale jej życie osobiste stało się źródłem licznych plotek. Mówiono o niej, że była osobą niemoralną, a jej czyny, które zdaniem wielu były niezgodne z religijnymi i społecznymi normami, przyczyniły się do jej tragicznego losu. Pewnym momentem w jej życiu było zlecenie rozbiórki myśliwskiego zamku rodziny Górków, który stał nad jeziorem Kórnickim. Zamek ten był ponoć pełen tajemniczych skarbów i strzeżony przez demony. Teofila zginęła wkrótce po tym wydarzeniu, a jej śmierć nie była spokojna. Według opowieści, po jej zgonie zaczęły się dziać dziwne rzeczy. Nocą duch Teofili zaczynał wychodzić ze swojego portretu, który wisiał w sali jadalnej zamku. Ubrana na biało, przemierzała zamkowe korytarze i ogrody. To właśnie od tego momentu jej postać została nazwana Białą Damą, a legenda zaczęła żyć własnym życiem.

Przeznaczenie Białej Damy

Biała Dama z Kórnika stała się symbolem niewyjaśnionych zjawisk. Według legendy, duch Teofili nie zaznał spokoju, dopóki nie odnaleziono ukrytego skarbu rodziny Górków, który przez lata pozostawał nieodkryty. Mówi się, że do tej pory każdy, kto usłyszy jej kroki w zamku, staje się częścią tego tajemniczego poszukiwania. Przejście z portretu do rzeczywistości było jednym z elementów, który budził szczególną fascynację wśród miejscowych. Biała Dama miała rzekomo nocami wędrować po zamku, a jej obecność wyczuwała nie tylko ludzie, ale również zwierzęta. Po zmierzchu jej postać miała przemieszczać się wśród alejek parku, a opowieści mówiły o tajemniczym jeźdźcu na czarnym koniu, który miał czekać na nią, by wspólnie przemierzać nocne ścieżki.

Znaczenie legendy w polskim folklorze

Legenda o Białej Damie jest jednym z wielu przykładów, jak polski folklor łączy elementy mrocznych opowieści z rzeczywistością. Zamek w Kórniku stał się nie tylko turystyczną atrakcją, ale także miejscem, które przyciąga poszukiwaczy tajemnic. Opowieści o duchach i zjawiskach nadprzyrodzonych były obecne w polskiej tradycji od wieków, a Biała Dama z Kórnika stała się symbolem tego, jak przeszłość i historia mogą wpływać na współczesne postrzeganie miejsc i osób. Część tej legendy opowiada o ziemskich grzechach i pokucie, które są częścią każdej narodowej opowieści o duchach.

legendy o Białej Damie

• Biała Dama to duch Teofili Działyńskiej, który wędruje po zamku w Kórniku.
• Legenda powstała w XVIII wieku, po tragicznej śmierci właścicielki zamku.
• Teofila była oskarżana o niemoralne czyny, a jej zgon wywołał tajemnicze zjawiska.
• Biała Dama wciąż pozostaje symbolem niewyjaśnionych wydarzeń i tajemniczych skarbów.
• Zamek w Kórniku jest miejscem, które przyciąga turystów i badaczy zjawisk nadprzyrodzonych.

Upiory i ich mroczne historie w polskim folklorze

Polski folklor pełen jest tajemniczych postaci, które wciąż fascynują swoją mroczną symboliką i niepokojącymi historiami. Jednym z najbardziej intrygujących zjawisk w tej tradycji są upiory, istoty, które wyłaniają się z mroków przeszłości, by nawiedzać żywych. W wierzeniach ludowych upiory nie są jedynie zjawami – to dusze niepokojące, które nie zaznały spokoju po śmierci. Ich historie pełne są strachu, zemsty i tajemniczych rytuałów, które miały chronić przed ich pojawieniem się. Warto przyjrzeć się bliżej tej niepokojącej tradycji, aby zrozumieć, co takiego sprawia, że upiory są tak nieodłącznym elementem polskich legend.

1. Historia upiora w polskich wierzeniach

Upiór w polskim folklorze to nie tylko postać literacka, ale także figura zakorzeniona głęboko w tradycjach ludowych. Wierzono, że upiory to dusze zmarłych, które z różnych powodów nie zaznały wiecznego spokoju. Zdarzało się, że były to osoby, które za życia dopuściły się strasznych czynów, takich jak morderstwo czy zdrada, przez co po śmierci były zmuszone do powrotu na ziemię. W takich opowieściach upiór często przybierał postać odrażającą – ciałem pełnym ran, krwawiącym i rozkładającym się. Wierzono, że te istoty wychodziły z grobów w nocy, by nawiedzać swoich bliskich, pić ich krew i siać strach wśród żywych. Wielu badaczy folkloru wskazuje, że pojęcie upiora ma swoje korzenie w słowiańskich wierzeniach o nieśmiertelności duszy. W polskim kontekście upiór był bardziej niebezpieczną postacią niż klasyczny wampir. Celem jego pojawienia się nie było tylko zaspokojenie głodu, ale także zemsta na żywych. Ludzie wierzyli, że upiór przychodzi do rodziny, której wyrządził krzywdę za życia, by na nowo zniszczyć to, co było dla niej najcenniejsze.

2. Upiór w literaturze i sztuce

Motyw upiora w literaturze polskiej ma swoją szczególną tradycję. Jednym z najsłynniejszych przedstawicieli jest upiór w „Dziadach” Adama Mickiewicza, który wprowadza go jako symbol niewyjaśnionych tajemnic i mrocznych rytuałów. W romantyzmie upiór stał się symbolem zemsty i nieodwracalnej kary. W „Dziadach” upiór to postać, która powraca z zaświatów, by spłacić grzechy swoich oprawców. Mickiewicz, przywołując temat upiora, podjął próbę zmierzenia się z pytaniem o sprawiedliwość w świecie, w którym życie i śmierć są ze sobą nierozerwalnie związane. Warto również wspomnieć, że temat upiorów pojawiał się także w innych dziełach literackich, takich jak powieści romantyczne, które czerpały z bogatego folkloru. Upiór był postacią niejednoznaczną – z jednej strony przerażającą, z drugiej wzbudzającą współczucie. W niektórych wersjach historii upiór był postacią tragiczną, której nieudana egzystencja za życia prowadziła do nieustannego cierpienia i zmiany w duszy po śmierci.

3. Przesądy i rytuały chroniące przed upiorami

W polskim folklorze nie brakowało przesądów związanych z upiorami i sposobami na ochronę przed nimi. Wierzono, że odpowiednie rytuały, takie jak zakopywanie zmarłego twarzą w dół, zapobiegną powrocie duszy zmarłego do świata żywych. Istniały także specjalne znaki ochronne, jak np. wieszanie na grobach czosnku, który miał odstraszać nieczyste duchy. Często wykonywano też modlitwy za zmarłych, wierząc, że modlitwa może pomóc duszy przejść do zaświatów, a nie pozostać w świecie żywych jako upiór. Innym sposobem ochrony przed upiorem było zapobiegnięcie jego narodzinom. W niektórych częściach Polski, jeśli osoba umierała w wyniku niektórych okoliczności, takich jak samobójstwo czy morderstwo, rodzina mogła podjąć szczególne środki ostrożności, takie jak umieszczanie przed grobem ostrych przedmiotów (np. motyki), aby upiór nie mógł się z niego wydostać.

4. Upiór w kulturze współczesnej

Motyw upiora w polskiej kulturze nie zniknął, mimo upływu lat. Współczesne filmy, książki i gry komputerowe wciąż czerpią z tej tradycji, przekształcając ją na potrzeby współczesnej rozrywki. Upiór wciąż jest postacią groźną, ale coraz częściej występuje w formie nie tylko złowrogiej, ale i tajemniczej. Jego mroczne historie są często wykorzystywane do opowiadania o granicach między światem żywych i zmarłych, a także o ludzkich emocjach, takich jak strach, zemsta czy miłość. Warto jednak pamiętać, że upiór w polskim folklorze nie jest jedynie postacią literacką czy filmową. To symboliczne odzwierciedlenie lęków i niepewności, które towarzyszyły ludziom przez wieki. I choć nie musimy już bać się upiorów w tradycyjnym sensie, ich historie wciąż pozostają częścią kultury, która kształtowała naszą wyobraźnię i wrażliwość na nieznane.

Tajemnice zamku Pieskowa Skała: Duchy, które nie odeszły

Zamek Pieskowa Skała, położony w malowniczym rejonie Ojcowskiego Parku Narodowego, od wieków fascynuje odwiedzających nie tylko swoją architekturą, ale i mrocznymi historiami, które wciąż rozbrzmiewają w jego murach. Zgodnie z opowieściami, zamek jest domem dla wielu duchów, które nie potrafią odejść. Przekazy te, pełne nieziemskich zjawisk i tajemniczych spotkań, stały się integralną częścią folkloru regionu. Czy te opowieści mają swoje źródło w rzeczywistości, czy to tylko legendy? Jedno jest pewne – Pieskowa Skała kryje wiele niewyjaśnionych tajemnic, które przyciągają poszukiwaczy przygód i badaczy zjawisk paranormalnych.

1. Zjawy z przeszłości: Duchy rodu Szafrańców

Pieskowa Skała, od 1377 roku w rękach rodziny Szafrańców, stała się świadkiem wielu wydarzeń, które z czasem przekształciły się w krwawe legendy. W szczególności jedne z najgłośniejszych historii związane są z okrutnym traktowaniem kobiet przez niektórych członków tego rodu. Według jednej z najbardziej znanych opowieści, piękna panna została uwięziona przez jednego z Szafrańców, który pragnął ją poślubić. Gdy nie chciała zgodzić się na jego propozycję, w desperacji skoczyła z wysokiej wieży zamku, znanej jako „Dorotka”. Od tej pory jej duch, przerażona i błądząca po zamku, miała być widywana na pobliskich urwiskach. Zjawisko to zostało wielokrotnie obserwowane przez świadków, w tym przez harcerzy, którzy podczas obozu w 1948 roku twierdzili, że widzieli ducha w długim płaszczu, znikającego w murach zamku, a także przez pracowników zamku, którzy relacjonowali dziwne dźwięki i tajemnicze postacie.

2. Duchy z nieznanych czasów: Historia o upiornych rycerzach

Drugą fascynującą legendą związaną z Pieskową Skałą jest opowieść o upiornych rycerzach, którzy od wieków błąkają się po murach zamku. Według jednej z wersji, są to wysłannicy króla Kazimierza Jagiellończyka, którzy wpadli w zasadzkę w zamku podczas jednego z wypraw wojennych. Mimo że wydarzenia te miały miejsce wieki temu, ich duchy wciąż nawiedzają zamek, pojawiając się w różnych częściach budowli. Opowieści o tajemniczych postaciach w zbrojach, widzianych na zamkowych dziedzińcach, sprawiają, że zamek Pieskowa Skała nie tylko jest symbolem historii, ale i miejscem, w którym przeszłość zdaje się żyć wiecznie.

3. Zjawiska paranormalne: Spotkania z niewytłumaczalnymi zjawiskami

Jednak nie tylko duchy z przeszłości są tym, co przyciąga uwagę w Pieskowej Skale. Zamek stał się również miejscem, w którym dochodzi do licznych zjawisk paranormalnych. Współcześni świadkowie opowiadają o tajemniczych dźwiękach, które wypełniają puste korytarze zamku – od odgłosów ciężkich kroków, przez brzęczenie kluczy, aż po trzaskanie drzwi, które nie powinny się otworzyć. Jeden z takich przypadków miał miejsce w 1972 roku, kiedy to pracownicy muzeum w Pieskowej Skale usłyszeli kroki na dziedzińcu, mimo że w budynku nie było nikogo. Pomimo przeszukania zamku nie znaleziono żadnej osoby, a drzwi były nienaruszone. Zjawiska te są często interpretowane jako echa przeszłości, które przenikają do teraźniejszości.

4. Fenomen zamku: Co mówią badacze?

Fenomen zamku Pieskowa Skała oraz jego rzekome zjawiska paranormalne zostały również poddane badaniom przez specjalistów zajmujących się nadprzyrodzonymi zjawiskami. Wielu badaczy podkreśla, że zamek posiada niezwykłą akustykę, która może wprowadzać w błąd. Grube mury budowli mają zdolność odbijania dźwięków w taki sposób, że mogą one brzmieć jak kroki, otwieranie drzwi czy szum wiatru. Mimo to, nie można wykluczyć, że niektóre z tych zjawisk mają głębsze, niewytłumaczalne źródło. Przykłady takich zjawisk zdarzają się na tyle często, że nie można ich uznać za przypadkowe.

5. Pieskowa Skała w współczesnych relacjach

• Przypadek z 1972 roku: Współczesne relacje mówią o tajemniczych krokach na dziedzińcu zamku, mimo że nie było tam nikogo. Pracownicy muzeum byli przekonani, że ktoś wszedł do budynku, ale nie znaleźli żadnych śladów.
• Harcerze z 1948 roku: Trzech harcerzy obozujących w Pieskowej Skale twierdziło, że widzieli ducha mężczyzny w długim płaszczu, który nagle zniknął.
• Postać w ciemnym płaszczu: Jeden z pracowników muzeum opisał spotkanie z postacią w ciemnym płaszczu, która była widoczna w świetle elektrycznym, ale zniknęła, gdy pracownik podszedł bliżej.

Nawiedzone miejsca w Polsce: Mity i rzeczywistość duchów

W Polsce nie brakuje miejsc, które od wieków związane są z opowieściami o duchach, tajemniczych zjawiskach i niewyjaśnionych wydarzeniach. Wiele z tych historii zyskało miano legend, które na stałe wpisały się w narodowy folklor. Nawiedzone miejsca to temat, który wciąż fascynuje i przeraża. Część z nich to prawdziwe atrakcje turystyczne, a inne pozostają tajemnicze, wywołując strach i ciekawość. Warto zastanowić się, co jest prawdą, a co tylko wytworem ludzkiej wyobraźni.

1. Zamek Moszna – Zamek pełen duchów?

Zamek Moszna, położony w województwie opolskim, uchodzi za jedno z najbardziej nawiedzonych miejsc w Polsce. Jego imponująca architektura i malownicze otoczenie przyciągają turystów, ale również budzą pewne niepokoje. Opowieści o duchach właścicieli zamku oraz innych mieszkańców tego miejsca krążą od pokoleń. Mówi się, że po zamku wciąż krążą postacie z przeszłości, a niektórzy twierdzą, że widzieli ich w nocnych godzinach. Ponoć najczęściej pojawia się postać kobiety, która w przeszłości miała tragiczny koniec. Choć dla wielu ta historia jest tylko mitem, to nie brak osób, które przekonały się o mrocznej atmosferze zamku na własne oczy.

2. Zamek w Ogrodzieńcu – Duchy i czarny pies

Zamek w Ogrodzieńcu, położony na malowniczym Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, to kolejne miejsce, które przyciąga miłośników zjawisk paranormalnych. Historia zamku pełna jest dramatycznych wydarzeń, w tym brutalnych oblężeń i pożarów, które miały miejsce przez stulecia. Legendy mówią o czarnym psie, który podobno jest duchem dawnego właściciela zamku, Stanisława Warszyckiego. Zgodnie z opowieściami, pies o płonących oczach patroluje teren zamku, strzegąc go przed intruzami. Wielu odwiedzających twierdzi, że widzieli go nocą, a także słyszeli dziwne odgłosy, które wywołują poczucie niepokoju. Zamek Ogrodzieniec jest uznawany za jedno z najbardziej nawiedzonych miejsc w Polsce.

3. Pałac w Łańcucie – Duch Błękitnej Markizy

Pałac w Łańcucie, słynący z niezwykłej architektury i bogato zdobionych wnętrz, również ma swoją mroczną historię. Mówi się, że pałac nawiedza duch Izabeli Lubomirskiej, znanej jako Błękitna Markiza. Izabela była postacią kontrowersyjną, której życie pełne było dramatów, intryg i burzliwych romansów. Po jej śmierci duch Markizy ponoć nie zaznał spokoju, a jej obecność czuć w wielu częściach pałacu. Odwiedzający często relacjonują dziwne odgłosy muzyki, jakby odbywał się bal, oraz widoki zjawy Markizy, która przemyka po korytarzach. Jej duch ma szczególne miejsce w sali balowej, gdzie podobno najczęściej pojawia się, przypominając o dawnych, zamkowych przyjęciach.

4. Zamek w Malborku – Rycerze na zamkowych murach

Zamek w Malborku, jeden z największych gotyckich zamków na świecie, to miejsce, które obfituje w historie o duchach. Zamek, zbudowany przez Zakon Krzyżacki, pełen jest tajemniczych opowieści, które przetrwały przez wieki. Najbardziej znana legenda dotyczy ducha Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego, który wciąż krąży po zamkowych murach. Turystów, którzy odwiedzają to miejsce, nie raz spotykają niewytłumaczalne zjawiska, takie jak zmiany temperatury, tajemnicze odgłosy czy widoki rycerzy przemierzających mroczne korytarze. Zamek Malbork wciąż budzi lęk i fascynację, stanowiąc punkt docelowy nie tylko dla historyków, ale także poszukiwaczy zjawisk nadprzyrodzonych.

5. Zamek Kórnik – Biała Dama w nocnej wędrówce

W Kórniku, niedaleko Poznania, znajduje się kolejny zamek, który przyciąga miłośników duchów. Legenda głosi, że po zamku wciąż krąży postać Teofili z Działyńskich, znanej również jako Biała Dama. Teofila była zasłużoną postacią, która przez wiele lat zarządzała swoim majątkiem, jednak po jej śmierci jej duch ponoć nie zaznał spokoju. Co noc, Teofila zstępuje z portretu wiszącego w zamkowej galerii, by spacerować po korytarzach. Mówi się, że to kara za naruszenie spokoju rodziny Górków, której skarb miał zostać zniszczony podczas przebudowy zamku. Tajemnicze nocne wędrówki Białej Damy to jedna z najbardziej intrygujących historii związanych z zamkiem w Kórniku. Polska obfituje w miejsca pełne historii, które nie zawsze kończą się w sposób, w jaki byśmy się tego spodziewali. Opowieści o nawiedzonych miejscach są obecne w polskim folklorze od wieków, a wiele z nich zostało przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Choć nie wszystkie historie można uznać za prawdziwe, nie brakuje osób, które twierdzą, że osobiście doświadczyły paranormalnych zjawisk. Nawiedzone zamki, pałace i inne miejsca w Polsce przyciągają turystów z całego świata, którzy chcą poczuć atmosferę tajemnicy i odkryć, czy te historie mają jakiekolwiek oparcie w rzeczywistości.

Legendy o duchach – co mówi polski folklor?

Polska, z jej bogatą historią i kulturą, obfituje w liczne legendy i opowieści o duchach, które do dziś wzbudzają fascynację i przerażenie. W polskim folklorze duchy często pełnią rolę strażników przeszłości, przypominając o zapomnianych grzechach, nieodkrytych tajemnicach i tragicznych losach. Te opowieści łączą elementy nadprzyrodzone z rzeczywistością, tworząc niezatarte ślady w polskiej tradycji ludowej. Jakie historie o duchach kształtowały naszą kulturę? Co mówi o nich polski folklor? Odpowiedzi na te pytania kryją się w mrocznych i tajemniczych opowieściach, które sięgają głęboko w polskie korzenie.

1. Duchy polskich zamków – nawiedzone miejsca

W polskim folklorze zamki i pałace są miejscami, które nie tylko kryją w sobie wiele sekretów, ale także są domem dla duchów zmarłych. Jednym z najbardziej znanych zamków, który wciąż przyciąga turystów swoją mroczną aurą, jest Zamek w Kórniku. To właśnie tam, co noc, pojawia się Biała Dama, która schodzi z portretu, by przejść przez puste zamkowe korytarze. Jej postać w białej sukni wciąż fascynuje odwiedzających, a jej obecność wzbudza zarówno strach, jak i szacunek. W zamku w Kórniku legenda o Białej Damie jest jednym z symboli miejsca i częścią kulturowej tożsamości regionu​:contentReference[oaicite:0]{index=0}. Innym nawiedzonym miejscem w Polsce jest Zamek Pieskowa Skała, który znajduje się na malowniczym Szlaku Orlich Gniazd w Małopolsce. Zgodnie z legendą, nawiedza go duch Krzysztofa Szafrańca, który zginął na rozkaz króla Kazimierza Jagiellończyka. Jego dusza nie opuściła zamku, a do dziś można usłyszeć dźwięk przesuwanych mebli i płacz ukochanej, która zginęła tragicznie, próbując uciec z kochankiem​:contentReference[oaicite:1]{index=1}.

2. Polskie duchy w miastach – krakowskie historie

Miasta, szczególnie te o bogatej historii, także są pełne legend o duchach. W Krakowie, jednym z najstarszych polskich miast, krążą opowieści o tajemniczych postaciach, które pojawiają się nocą. W Kościele Mariackim, jednym z symboli miasta, można spotkać ducha zakonnika, który nie zaznał spokoju po swojej śmierci. Jego postać, ubrana w czarny płaszcz, przechadza się po nawie głównej kościoła, wzbudzając strach i fascynację. Warto dodać, że to nie jedyna legenda związana z Krakowem. Miasto pełne jest opowieści o duchach, które pojawiają się na starych ulicach i w murach średniowiecznych budowli​:contentReference[oaicite:2]{index=2}.

3. Duchy związane z naturą – Lechitowie i Liczyrzepa

W polskim folklorze nie brakuje duchów, które łączą się z naturą, zwłaszcza w górach i lasach. Przykładem takiego ducha jest Liczyrzepa, który pojawia się w Karkonoszach i innych polskich górach. Liczyrzepa to postać, która wywodzi się jeszcze z czasów pogańskich, będąc strażnikiem górskich ścieżek i tajemniczych miejsc. Jego wygląd zmieniał się na przestrzeni lat – w XIX wieku był to starzec z długą siwą brodą, a w czasach wcześniejszych przybierał postać o bardziej mitycznych cechach, jak kopyta czy ptasia głowa. Liczyrzepa miał moc kontrolowania żywiołów i zwierząt, co czyniło go nie tylko duchową, ale i niebezpieczną postacią​:contentReference[oaicite:3]{index=3}.

4. Duchy w wiejskich opowieściach – historie o upiorach

Polski folklor obfituje także w opowieści o upiorach, które nawiedzają wsie i lasy. Wiele z tych legend miało na celu ostrzeganie przed niebezpieczeństwami, jakie niosły za sobą nieczyste siły. Upiór, zgodnie z wierzeniami ludowymi, to duch osoby, która zginęła w sposób nienaturalny lub nie otrzymała odpowiedniego pochówku. Często w tych opowieściach pojawiają się wątki związane z zemstą, na przykład duchy dzieci, które zostały zamordowane, a teraz powracają, by mścić się na swoich oprawcach. Często takie duchy były opisane jako postacie o nienaturalnym wyglądzie, z poranionymi ciałami i pustymi oczodołami​:contentReference[oaicite:4]{index=4}.

FAQ

• Co to jest Biała Dama? – Biała Dama to duch kobiety, który pojawia się w wielu polskich zamkach, w tym w Kórniku. W zamku w Kórniku Biała Dama schodzi z portretu, by przechodzić przez zamkowe korytarze. Jej postać wzbudza zarówno strach, jak i fascynację.
• Skąd pochodzi legenda o Liczyrzepie? – Liczyrzepa to duch górski, wywodzący się z dawnych wierzeń pogańskich. Pojawia się w Karkonoszach i innych polskich górach, mając moc kontrolowania żywiołów i zwierząt.
• Jakie duchy nawiedzają Kraków? – W Krakowie istnieje wiele legend o duchach, w tym duch zakonnika w Kościele Mariackim, który przechadza się po nawie głównej nocą.
• Co to jest upiór w polskim folklorze? – Upiór to duch osoby, która zginęła w sposób nienaturalny i powraca, by mścić się na swoich oprawcach. Często występuje w legendach wiejskich.